من کی ام

ادامه مطلبیعنی خالی کردن ذهن از هرچه که مزاحم است.ومرتب کردن آنچه که، بدرد می خورد.و حفظ آرامش. و بررسی دقیق مسائل و حتما مشاوره با یک متخصص کار درست—درهم ریختگی و هر راه حلی را، بسرعت ردکردن. راه حل مشکلات نیست. و دقت و مراقبت در زمان طرح مسائل و قصد پیروزی، می تواند. ما را به راه حل مناسب راه نمائی کند. اشتباهات زیادی در زندگی ها، اتفاق می افتد. که شخص سالها همچنان در حال سبک و سنگین کردن مشکل می ماند.گذشت زمان همین طور که مسائل را کم رنگ کرده و گاهی تغییر می دهد. به موازات آن موارد و مسائلی را هم اضافه می کند و اتفاقی که می افتد این است که مدتها ذهن انسان درگیر چگونگی بروز اشتباه و احتمالا تنبیه خود و آزار دیگران می شود—برای بررسی یک اشتباه، بازهم باید مسائل را به قطعات کوچک تقسیم کرد. و با بخشیدن و یا حکم صادر کردن. در حد توان و قدرت اجرا، تکلیف آن اشتباه را روشن کرده و ذهن خود را از عوارض آن پاک کنیم—اگر ذهن ما خلوت و مرتب شود می توانیم خسارات و عوارض اشتباه را بسرعت ترمیم کرده و احتمالا از اشتباه یک تجربه مفید و یک پیروزی بسازیم—اشتباه ما در انتخاب دوستان و نزدیکی و دوری به دیگران، می تواند با هشیاری و دقت ما زودتر سرو سامان گرفته. و ما را از عوارض ناخواسته در ارتباطات مصون کند—شخصی را برای همراهی و همگامی، انتخاب می کنیم. البته در شرایط معمولی. و بعد از مدتی متوجه می شویم. که او فاقد موارد دلخواه ما می باشد.حالا اگر دارای ذهن خلوت و مرتب باشیم و خودمان را زیاد درگیر این ارتباط نکرده باشیم. می توانیم. بسرعت شکل رابطه را تغییر داده و حتی قطع کنیم.با قطع یک رابطه درگیر مسائل و موارد گذشته آن شدن، کار درستی نیست. و مخصوصا افسوس خوردن درمورد فداکاری ها...ادامه دارد Adbloc من کی ام...

ادامه دارد. که خواب و خوراک ما دچار نارسائی نشود. چون اگر بخودمان نرسیم. حل مشکل به مراتب سخت تر خواهد شد—خوابیدن حتی به کمک قرص های خواب می تواند نیروی ما را ذخیره کرده تا بهتر بتوانیم به راه حل های ممکن بیندیشیم—می شود بارها و بارها مسائل قبلی و فعلی را برای خودمان باز تعریف کنیم. تا متوجه نقطه مشکل زا بشویم—اگر به این موفقیت رسیدیم. فورا خلاصه نتیجه را یاد داشت می کنیم. و سر فرصت به مسئله بعدی می پردازیم—باید مراقبت کنیم. که ذهن مان بیش از حد شلوغ و نامرتب نشود—مراجعه و مشورت با اهل فن و متخصص و احتمالا پرداختن هزینه در این باره، کمک موثری خواهد بود. زیرا ما تحت فشارهای همه جانبه، قادر به درک موقعیت ها، نیستیم. و اگر بخواهیم به اولین راه حل که به ذهنمان می رسد .عمل کنیم. ممکن است. اوضاع خرابتر شود.برای مرتب کردن ذهن و خلوتی آن، یادداشت برداری معجزه می کند-انچه که به نظرتان می رسد. به تفکیک موضوع، در یک دفتر یادداشت کنید—برای حل مسائل و رسیدن به نقطه مطلوب، زیاد عجله نکنید—با تجسم ریخت و قیافه طلبکاران، خود را عذاب ندهید. زیرا چنانچه شما چهره موفق و شکست نخورده از خود نمایش دهید. آنها هم به وصول طلب خود، امیدوار شده و بسیار احتمال دارد. که به شما کمک فکری هم بکنند. و یا فرصت زیادتری در اختیار شما بگذارند. اما اگر شما از موفقیت خود نا امید شده باشید. و قیافه شکست خوردگان را بخود بگیرید. باعث تشویش روحیه طلبکاران شده و آنها خواستار سرعت در تسویه حساب خود، قبل از نابودی کامل شما خواهند شد.در شرایط سخت اقتصادی واقعا حفظ روحیه و مرتب بودن ذهن از نیازهای حیاتی است. و اشخاصی موفق می شوند. که از بحران عبور کنند. که بتوانند. زودتر به راه حل ممکن برسند—اگر مسائل موجود را با هم در ذهن من کی ام...

ادامه مطلبیکی از بی رحم ترین مواردی که ذهن را اشغال کرده و انسان را آزار هم می دهد---اشتباه---است—اینکه هرکسی ممکن است در مواردی اشتباه کند یک امر طبیعی بوده و نمی توان با اطمینان کامل گفت که کسی از اشتباه مصون است-پس با این فرضیه که همه کس ممکن است دچار اشتباه شود. حالا کم و یا زیاد، به مطلب ادامه می دهم—نوع اشتباه زیاد اهمیت ندارد .اما من در اینجا صرفا به اشتباهات اقتصادی می پردازم.بعضی از تصمیمات افراد در مورد اقتصاد، درست نیست و یا ثمره مورد نظر را ندارد.گاهی هم ممکن است. کلا تصمیمات متخذه به ورشکستگی طرف، منجر شود—ما وضعیت متوسط را بررسی می کنیم. یعنی اشتباه در تصمیم.که فعلا ادامه برنامه را به تعویق انداخته و ضررهای بدی به بار آورده. که اگر به موقع ترتیب درستی اتخاذ نشود. به ورشکستگی می رسد. اغلب مردم در برخورد با چنین مسئله ایی دست و پای خود را گم کرده و آن چنان به خود، سخت می گیرند. که گاهی خواب و خوراک خود را تعطیل می کنند .ترس از عاقبت کار و از دست رفتن آبرو و اعتبار و در نهایت تصور زندان و مسائل مربوط به شکست اقتصادی، شبانه روز انسان را طوری در هم میریزد. که گاه متوجه راه درست و نجات بخش نیز نمی شود-بهر حال این وضعیت، بخاطر بعضی از تصمیمات بوجود آمده. که می توانیم با باز نگری و بررسی دقیق عوامل، جلوی خسارت بیشتر را بگیریم. ولی این که انتخابی وجود داشته باشد. که یکسره کارها را مرتب کرده و خسارات را جبران کرده و ما را به اول خط موفقیت برساند وجود ندارد—در این وضعیت با قطعه قطعه کردن مسائل و مشکلات و منظم کردن تقدم و تاخر اقدامات، می توانیم علی الحساب جلوی خسارت بیشتر را بگیریم—لازم است. که ذهن ما از سایر موارد آزار دهنده خالی شده و به تخیل و تصور خود، زیاد میدان ندهیم من کی ام...

ادامه مطلببسیاری از تغییرات ضروری نیست و همچنین بعضی از تغییرات در توان ما نیست .در هر دو این فرضیات مقایسه کردن راه درک سالم ما را، می گیرد. و ما پیش خود استدلال می کنیم که چون فلانی در این راه موفق شده پس ما هم موفق خواهیم شد.خب اگر قرار است در مورد الف- مانند آن شخص محترم موفق شویم. ضرورت دارد که توسط او کاملا توجیه شویم. و از راه و روش موفقیت دیگران استفاده کامل ببریم—هیچ موفقیتی شانسی و یک مرتبه و بدون برنامه حاصل نمی شود-ولی زمانی که پای مقایسه در میان است ما توجه چندانی به ضروریات و ملزومات پیروزی نداریم. و دانش و عملکرد خودمان را کافی ارزیابی می کنیم-پس برای بدست آوردن موفقیت ضمن کنار گذاشتن مقایسه می توانیم با آموزش و کسب اطلاعات لازم و رعایت موازین عمل درست، به پیروزی دست پیدا کنیم—اگر در یک اقدام پیروز نشدیم نباید برای توجیه خودمان و احتمالا فرار از مسئولیت دست به مقایسه های عجیب و غریب بزنیم و فرضا بگوئیم فلانی با توان کمتر و دانش اندک، توانست در این باره موفق شود. پس من بد شانس هستم. و یا عوامل خارج از وجود خودش را مقصر جلوه دهد.خیر، ما کاملا مسئول انتخابات خود هستیم. و نتیجه هر عمل ،کاملا بستگی به اراده و تصمیم و عملکرد ما، دارد.پس ارزیابی اقدامات از مرحله برنامه ریزی تا نهایت اقدامات، باید با دقت بازنگری و محاسبه شده تا دلیل شکست یک برنامه برای خودمان، مشخص شود. و اگر قصد داریم، که باز مجددا آن برنامه را اجرا کنیم. خوب است از ابتدا، برنامه ریزی درست و عملی کرده و تا پایان عملیات با هشیاری پیشرفت امور را درزیر نظر بگیریم.برای صرفه جوئی در وقت و انرژی باید برنامه مورد نظر خودمان را به قطعات کوچک، تقسیم کرده و با ترتیب مناسب و عملی، نسبت به اجرای کارها، با مراقبت من کی ام...

ادامه مطلبکه با یاداشت کردن برنامه ها و نتایج حاصله از شلوغی ذهن و درهم ریختن تفکر خود، جلوگیری کنید. روی اهداف خود تمرکز کرده و با محاسبه راه کارهای عملی و درست و تصمیم به اجرای درست هر مرحله از برنامه شاهد موفقیت حتمی خواهید بود—برای ارزیابی توان و استعداد خود هرگز نیاز به مقایسه ندارید. و ما می توانیم. با توجه به میزان دانش و سرمایه و توانائی جسمی و موقعیت فردی و اجتماعی یک برنامه عملی و کاربردی را، سرو سامان دهیم. و در هر مرحله نوع عملکرد و نتایج حاصله را، یاد داشت کرده و با توجه به نتایج مرحله بعدی را شروع کنیم—گاهی برای پیشبرد برنامه ها نیاز است که با کسی مشورت کنیم. در انتخاب طرف شور خود، دقت کنید. که افراد منفی نگر و سخت گیر و نا آگاه را انتخاب نکنید . واگر شخص مناسبی در دسترس نبود. می توانیم با مراجعه به اینترنت و جمع آوری اطلاعات مورد نیاز، از این طریق کارها را منظم کنیم. و اگر هیچ یک از این تسهیلات فراهم نشد. صدای خود را، ضبط کرده و با تمام دقت برنامه مورد نظر را بگوئید و ضبط کنید و بعد، چندین مرتبه به سخنان خودتان گوش فرا دهید. و ناگهان متوجه خواهید شد. که توانسته اید. بهترین راه حل را حین شنیدن صدای خود پیدا کنید.برای پیروزی حتمی در اجرای برنامه قسمت بندی شده خودتان ،تمرکز زیادی لازم دارید. که اگر در گیر مقایسه شوید. حتما تمرکز خود را از دست خواهید داد.خلاصه مطالب معروضه به این شرح است. مقایسه بدون تردید ،عملی بیهوده و حتی زیان بار است—برای رهائی از مقایسه، باید محاسبه را جایگزین کنیم. و برای بدست آوردن موفقیت در اجرای برنامه های زندگی، تقسیم امور به قسمتهای کوچکتر و عملی تر ،اقدام درستی است و در تمام مراحل، داشتن هشیاری کامل، جهت مراقبت و صرفه جوئی در وقت و انرژ من کی ام...

ادامه مطلب. و اگر با موتور و یا ماشین برود این نگرانی ده ها برابر بیشتر می شود. و انواع اتفاقات در ذهن مادر بوقوع می پیوندد.این گونه نگرانی ها زائیده محبت و تجربیات زیاد است. که انسانها از وقایع اتفاق افتاده برای دیگران کسب کرده است—این خود ذات پنداری و درگیر اتفاقات احتمالی شدن، بسیار سخت و زیانبار است. و کسانی که بتوانند به سکوت درونی رسیده و ذهن خود را خلوت و مرتب نمایند. دیگر اسیر این کابوسها نخواهند شد. مانع دیگری در راه خالی کردن و مرتب نمودن ذهن وجود دارد و ان مقایسه هست. بر اساس تعلیمات نا آگاه و گاهی آگاهانه، انسان در گیر مقایسه می شود—موضوعاتی که ما را وادار به مقایسه می کنند. زیاد و فراوان هستند —ما دائم در حال مقایسه وضعیت اجتماعی خودمانیم و با اطلاعاتی که از جوامع جهانی داریم بیشتر اوقات فراغت خود را بابت مقایسه کشور خودمان با سایر کشورها مصرف می کنیم—معمول و عادی شده که وضعیت اقتصادی و خانوادگی خودمان را با نزدیکان و فامیل مقایسه کنیم -در هر مقایسه نیز به نتایج گوناگون می رسیم. و باز موضوعات را از جهات جدید مقایسه می کنیم. و آنقدر به مقایسه کردن و نتیجه گرفتن عادت کرده ایم . که مواظب اهمیت عمر تلف شده خود در این مورد نیستیم-ما مقایسه می کنیم در حالی که واقعا از عوامل تشکیل دهنده وضعیت آن طرف مقایسه اطلاع کافی نداریم و وضعیت واقعی خودمان را با وضعیت ظاهری دیگران مقایسه می نمائیم و تا چه اندازه نتایج این مقایسه ها ما را رنج می دهد؟ واقعا متوجه نیستیم.مقایسه کردن بعنوان یک عامل انگیزشی و برای رشد وضعیت های گوناگون را پذیرفته ایم و این اعمال را بسرعت و بدلخواه خود انجام می دهیم. بدون اینکه اصول مقایسه را بلد باشیم. و یا رعایت کنیم—از شرح انواع مقایسه ها صرفنظر می کن من کی ام...

ادامه مطلبحالا پدر بزرگ و مادر بزرگ- باقیمانده توان خود را به مصرف نوه ها می رسانند .و پدر و مادر نوه- هم طبق تعلیمات و تجربیات- زندگی خود را یکسر به مصرف رشد و تعلیم و تربیت نوزاد جدید می رسانند .حالا چرا کسی برای خودش حق زندگی شخصی ولذت بردن از استقلال و بهره گیری از تعالیم دیده شده را به رسمیت نمی شناسد؟ خیلی عجیب است. عرض می کنم پدران و مادران می توانند با تقسیم بندی وظائف و مسئولیتها و مشخص کردن زمانی برای بهره مندی از استقلال خود- زندگی را ادامه دهند—می شود خود را یکسره وقف اولاد نکرد تا او هم بتواند مفهوم استقلال و زندگی فردی مستقل را یاد گرفته و تمرین کند—بسیاری از کارهائی که والدین برای فرزندان خود انجام می دهند ضروری نبوده و گاهی زیانبار نیز هست.مراقبت بیش از حد از رفتار کودکان و ارائه سرویسهای افراطی به ایشان، آنها را تنبل و از خود راضی می کند. و باعث هدر رفتن و مصرف بیهوده عمر پدر و مادر هم می شود.بسیاری از مادران در بزرگسالی فرزندان خود- از ایشان متوقع شده و اظهار می دارند. که جوانی را صرف بزرگ کردن فرزند خود کرده اند.در حالی که می شود به موازات تربیت و رشد کودک نسبت به ادامه زندگی مستقل خودمان هم توجه داشته باشیم—قسمت ...ادامه دارد من کی ام...

ادامه مطلبقسمت عمده ایی از خاطرات پدرها و مادرها از نحوه زندگی و رشد فرزندان است. که در حقیقت به هیچ دردی نمی خورد. و باید کلا از ذهن خارج شوند-اهمیت بیش از حد به فرزندان دادن، باعث می شود که آنها نیز در تنگنا قرارگرفته و بدنبال بهانه ایی برای فرار از این وضعیت باشند—این درست است که وظیفه تربیت به عهده والدین است. اما والدینی که خودشان دارای تربیت ناقص و نامناسب هستند. و فقط محبت کردن افراطی را بلدند -چندان به نفع کودکان نیز نیست—بهترین کمک و همراهی که می توانیم به فرزندان خود بکنیم زندگی در زمان حال را با ایشان تمرین کرده و مستقل بودن و درست تصمیم گرفتن را به آنها بیاموزیم—آنها را جدی و واقعی در برابر چالشهای مناسب سن و سال خود قرار دهیم و حل مسائل و اعلام نظریات درست را از ایشان بخواهیم . و همین طور آنها را برای مواجهه با مسائل احتمالی تقویت کنیم به شکلی که نه آنها نگران آینده شوند و نه نسبت به تعلیمات ما بی توجه شوند.چنانچه ما خودمان موفق شویم که در زمان حال زندگی کنیم .ایشان هم خواهند توانست با پیروی از ما نسبت به زندگی در زمان حال، ورزیده شوند.ولی در هر حال و هر شکلی که تفکر پدران و مادران باشد، و حتی عرایض مرا هم در نظر بگیرند باز پدران و مادران ایرانی بنا به تجربیات خودشان و والدینشان نمی توانند- واقعا از سد فرزندان عبور کرده و به استقلال فکری و عملی برسند.ولی این عرایض من اگر مورد توجه زوج های جوان قرار گیرد. و تا قبل از فرزند دار شدن به ظرائف و نکات موضوع توجه کنند. می توانند تا اندازه زیادی در جهت حفظ استقلال زندگی شخصی خود، کار مفید انجام دهند.تصور بفرمائید کودک بزرگ شده و در حدود بیست سال و یا بیشتر عمر دارد—از خانه که بیرون می رود نگرانی مادر شروع می شود. و اگر ب من کی ام...